Yumub gözlərimi…

Yumub gözlərimi,

udqunub da çıxıb gedirəm.

Tarım hisslərimi

ovcumda sıxıb gedirəm!

Başqa nə edə bilərəm,

getməkdən savayı!?

Sənə dadsız gəldisə,

bu sevgi payı…

Havayı, mənasız, hədər

cəhdlərmi edim?

Yenə də,

vecə almayacağın əhdlərmi edim!?

Bax, kədərlə qarışıq,

Bu dəm,

qəzəbliyəm həm…

Əslində, sənə yox,

özümə hirslənirəm!

Axı, nə oldu iradəmə,

birdən ələndi?

Ruhumu yaxdığın oddan,

indi əriyən bədəndi.

Yumruğum da, o yumruq deyil,

Vuram özümü!

Sənə vuruldum deyə,

cəzalandıram özümü!

sözümü uzatmadan,

getmək gərək dinmədən.

Səndən imtina etmək,

hətta, xatirələrdən!

Artıq, bu yerdə qalmadı nəsə,

məni saxlasın.

Ümidlər səpiliblər,

gəlib-gedən ayaqlasın.

Bircə, sən qalmısan,

– donaraq siluet kimi,

“Ayrılmayaq!” deyənin

məyus üz ifadəsində!

Hər şeyimdin, azalmısan

– yarımçıq süjet kimi,

bağlanan kitabın

qatlanan səhifəsində…

Bir gün, tamamlayaram

– hesab vədəsində!

Advertisements